ضرورت همایش

مشارکت در فرآیند حکمرانی یا حکمرانی مشارکتی اخیراً به طور گسترده‌ای در صحنه حکمرانی ظاهر شده است. حکمرانی مشارکتی روشی برای مقابله با طیف وسیعی از مشکلات و تعارضات است که در آن افراد به طور مرتب با مذاکره با یکدیگر و تصمیم‌گیری جمعی، به تصمیمات رضایت‌بخش و قانع‌کننده می‌رسند. حکمرانی مشارکتی نوعی از حکمرانی است که نقش‌آفرینان مختلف از سازمان‌های دولتی، خصوصی و نهادهای مردمی در یک مسیر معیّن، سازنده و روبه‌جلو برای دستیابی به توافق قابل‌قبول‌تر، غنی‌تر و پایدارتر همکاری می‌کنند. بسیاری از کارشناسان در زمینه حکمرانی مشارکتی استدلال می‌کنند که پیچیدگی و عدم قطعیتی که به‌عنوان یک مشکل سخت در تصمیمات و به ویژه در محیط‌های شهری توصیف می‌شود، در صورتی حل می‌شود که از طریق مشارکت طرف‌های مختلف که مستقیماً مسئول و تأثیرگذار در حل مشکل هستند، حل شود. حکمرانی مشارکتی این فرآیند را از طریق تصمیم‌گیری جمعی تسهیل می‌کند.

بررسی ابعاد مختلف رویکرد حکمرانی مشارکتی و نیز تطبیق آن‌ها با ویژگی‌های فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران، گویای این واقعیت است که این رویکرد دارای قرابت معناداری با رویکردهای کلان نظام حکمرانی کشور است. بر این اساس، در همایش حاضر پرداختن به این مفهوم به دلیل تعارضات اجتماعی، پیچیدگی مسائل حکمرانی و اثرگذاری عوامل متعدد، ضعف فرهنگ مشارکت در جامعه، سوگیری‌های شناختی و تورش‌های رفتاری، محدودیت منابع و در نظر نگرفتن تأثیر مبانی فکری و نظام ارزشی مردم ضرورت می‌یابد.